هیچ روزی از روزهای ارزش‌گذاری در تقویم آینده ایران پس از جمهوری اسلامی نمی‌تواند مهم‌تر از روز زن باشد. فراخوان گزارشگران: با تمام توان از راهپیمایی سه روزه ی کارزار مبارزه با خشونت به مناسبت روز جهانی زن حمایت کنیم!
اینگونه فراخوان ها در رابطه با آنچه که مردم کشور ما باید در دوران گذار بدان روی آورند بسیار مهم است. ایستادن در پشت باور‌ها و ارزش‌ها تا رساندن کشور به مدرنیته و تجدد‌خواهی ملت ما که از انقلاب مشروطه تا به امروز نیمه کاره مانده است. روزها و رویداد‌هایی که مشت بر دهان آیت‌الله‌های یاوه‌گو و بی‌شرم است. آیات خدا! که در برابر تمام جنایاتی که بر جنس زن و دختران در کشور ما رفته است صد‌ها سال است لال و کرند. اما بخاطر بیرون افتادن چند تار مو از زیر روسری یا رنگ و فرم مانتو زنان در این چهل سال فریاد و عتاب‌شان بر زمین و آسمان است.
مبارزه‌ی زنان کشور ما با ارتجاع آخوندی و مذهبی و سنتی در آغاز کار خود است. این مبارزه باید بر مبنای حقوق بشر مدرن مدام طناب خود را بر گلوی ارتجاع تنگ‌تر نماید. نمایندگان این ارتجاع از مرد و زن گرفته تا مامور و مسئول باید برای همیشه احترام به حقوق اجتماعی و انسانی جنس زن را بیاموزند.
زنان ایران در این چهل سال مرتجعین و متحجرین و متعصبین را درمانده ساخته اند. آنها از پای نمی‌نشینند و با حرف‌های ظاهرفریب اصلاح‌طلب و تشر‌های سرنیزه قدرت و سرکوب هم میدان را خالی نکرده و نخواهند کرد. ایران فردا اگر ایران متقید و معتقد به کرامت و آزادی راستین زنان نباشد، هرگز روی خوشبختی را نخواهد دید.
خبر/تحلیل/نقطه
۱۴ فوریه ۲۰۱۹
