شاید بتوان گفت، این دکترین جدید چینی‌ها، برای روسیه که در شرایط اقتصادی خوبی بسر نمی‌برد و همینطور برای آمریکا که ساختار حکومتی‌اش بسیار پیچیده‌تر و منضبط‌تر از چین است، رقابت‌های سنگینی تسلیحاتی را در پی خواهد داشت. آنچه که امروز ترامپ با نام بازگرداندن جایگاه اول در دنیا برای آمریکا ارمغان می‌آورد، گریبانگیر روسای جمهور بعدی آمریکا نیز می‌تواند بشود.
چین، بسیار خوب و موفق، دلال ثروت برای تاجران چینی و صنعت آن کشور و مترسک‌هایی برای جمعیت از میلیارد گذشته‌ی کشورش است تا هوای آزادی و «لیبرال» زیستن را نکنند. در بعد توسعه‌ی اقتصادی و سرمایه‌گذاری روی تکنولوژی، چین؛ در جهت منافع کشور و آینده‌ی پر از رقابت‌های اقتصادی که جهان در پیش دارد، بسیار دسرت عمل می‌کند. اما در زمینه‌ی سیاسی، چه داخلی و چه خارجی هرگز خوب کار نکرده است. سیاست برای چین دو چیز؛ مقابله‌ی با آمریکا و خفه ساختن صداهای دگراندیشی و استقلال طلبی در داخل کشور است.
چین اکنون که توانسته است خود را دومین قدرت اقتصادی جهان بکند و پیشبینی‌های کارشناسان از رشد فزاینده‌ی این ویژگی چین می‌گویند، می‌خواهد با دکترین‌های جدید * نظامی، ارتش خود را نیز اولین ارتش جهان سازد. چین با اعلام این سیاست و برنامه‌ی تسلیحاتی، بطور واضح دارد می‌گوید که هژمونی برتر نظامی آمریکا را بر نمی‌تابد. پیاده ساختن این دکترین برای چین کار بسیار دشواری از لحاظ دست‌یابی به بودجه‌های نظامی نیست. سیستم حکومتی چین از پیچ و تاب‌های دموکراتیک راحت است و سران کشور بدون احساس سنگینی سایه‌ی رفاه و آرای مردم کشور، می‌توانند تصمیم‌های کلان بگیرند. از آنسو، نهاد‌های ناظر و رسانه‌های این کشور نیز نمی‌توانند شرایط دست‌و‌پا گیری را برای برنامه‌های سیاسی – تسلیحاتی دولت چین بیافرینند.
شاید بتوان گفت، این دکترین جدید چینی‌ها، برای روسیه که در شرایط اقتصادی خوبی بسر نمی‌برد و همینطور برای آمریکا که ساختار حکومتی‌اش بسیار پیچیده‌تر و منضبط‌تر از چین است، رقابت‌های سنگینی تسلیحاتی را در پی خواهد داشت. آن الزام تسیحاتی و اقتصادیی که امروز ترامپ، با نام بازگرداندن جایگاه اول در دنیا، برای آمریکا ارمغان می‌آورد، گریبانگیر روسای جمهور بعدی آمریکا نیز می‌تواند بشود.
كره‌ی شمالی
این میان، کشوری که از لحاظ اقتصادی در بدترین شرایط خود از دهه‌ی ۹۰ میلادی به این سو قرار گرفته است، دقیقا اسباب دست چین می‌باشد. دیروز باز دو موشک به آسمان فرستاده است و یک‌باره بدون دلیل، به برادر جنوبی خود خرده گرفته است که چرا تهدیدی برای کره‌ی شمالی شده است! این‌گونه‌ها بدون شک رفتاری دور از خواست کره‌ی شمالی و به فشار چین می‌باشد. چین سال‌هاست که از این کشور بعنوان مترسکی برای کره جنوبی، ژاپن و دیگر کشورهای آسیای دور نفع برده است. در شرایطی که امکان توافق بین آمریکا و کره‌ی شمالی موجود است، چنین رفتاری از کره‌ی شمالی بسیار بعید می‌نمود.
چین می‌خواهد با این رفتار هم توان استراتژیکی خود را به رخ حریفان و تایوان و هنگ کنگ بکشد و هم می‌خواهد به دنیا بگوید من تهدیدی بزرگ هستم؛ تهدیدی که آمریکا آنرا درک نمی كند. شاید در این زمینه اتحاد چین و روسیه تهدیدی بزرگ‌تر از آنچه که می‌نماید برای رقیب اصلی آنها یعنی آمریکا باشد، اما اینکه این وسط کره شمالی با این روش‌های کهنه و تکراری، شرایط سخت موجود را برای مردم خود فراتر از تحمل می سازد، بسیار واضح از فرمانبرداری کورکورانه از چین نشان دارد.
۲۶ ژولای ۲۰۱۹
* https://thediplomat.com/2019/07/innovation-in-the-new-era-of-chinese-military-power/
