این جمله‌ی اخیر شاهزاده رضا پهلوی، که «بود یا نبود شیر و خورشید بر پرچم، مسئله‌ی حاشیه‌ای است و مسئله اصلی جان زندانیان سیاسی و آزادی آنهاست»، دلیلی جز انگیزه‌ی پویا را دلالت نمی‌کند. این جمله، جمله‌ای عادی نیست؛ یکی از بدیل‌های رهبریت برای ایران انقلابی امروز، با اینکه طرفدارانش، بر سر «شیر و خورشید» در توییتر غوغا و گردباد آفریده‌اند، یک بار دیگر کار ساختار‌شکنانه‌ای را جرات ورزید و دعوای بر سر پرچم را حاشیه‌ای انگاشت.
به خواندن ادامه دهید «از درد مشترک مردم ایران تا انگیزه‌های نو»
آری، او مدتی پیش قدم بزرگ اول را برداشت تا ترس خانماسوز و سماجت کور برخی از جمهوری خواهان را بدور ریزد تا متحد‌تر شویم! کدام کادر رهبری مجاهدین خلق، کدام یک از توده‌ای‌های آخوند‌باور، کدام یک از کنشگران پر سابقه و پر کار، کدام مجری تلویزیون، کدام قلم بدست پر کار، کدام یک از احزاب، کدام تجزیه‌طلب، کدام فدرالیسم‌محور، کدام اصلاح‌طلب مردمی یا کدام فعال حقوق‌بشر را سراغ دارید که اینگونه از دو کرسی خود، دو بار پایین آمده باشد؟
به خواندن ادامه دهید «سخنان اخیر شاهزاده حساب‌ها را بهم ریخت و خیلی‌ها دلخورند»
آنچه که در پس برنامه‌ی پرگار مذکور شاید به‌گونه‌ای، هم از سوی کریمی و هم از سوی دو میهمان برنامه، ناشکافته ماند، تفاوت بنمایه‌های جمهوری اسلامی با دیکتاتوری‌های صده‌های اخیر است. جمهوری اسلامی بدلیل وابستگی به سازمان روحانیان پایبند به مکتب اسلام شیعی، و تغذیه شدن از درون آرمان‌ها و ارزش‌های قشرملایان شیعی، هم در کالبد و هم در محتوی از دیگر دیکتاتوری‌های دوران ما جدا می‌گردد.
به خواندن ادامه دهید «پیچِ تندِ داریوش کریمی در نگاه به گزینش‌های سیاسی مردم ایران»
برای گشایش این نوشتار و این پیام، نام سینا را، سینا ولی‌الله را برگزیدیم، زیرا او را از بهترین‌ها در خط تولید برنامه‌های سرگرم کننده به زبان فارسی باید دید. جان مطلب که در این نوشتار بیان می‌شود، یک سیاست و گزینش اشتباه است که در کشور ما زمینه‌ی تاریخی هم دارد. از سویی، برنامه‌های سرگرم‌کننده و تفریحی، به راحتی می‌توانند از زیر نگاه دقیق و موشکافانه جا خالی دهند و بدون چالش کار خود را ادامه دهند. بد نیست، سخن را با سینا ولی الله وابخشیم.
به خواندن ادامه دهید «سینا! تا زمان داری، حال خامنه‌ای را هم بپرس!»
خامنه‌ای دقیقا برای دوران پس از مرگش، آرامشی را به اهل بیت ولایت، ملایان و حکومت‌اش بدهکار است. سقوط مفهوم جمهوری از ترکیب ناقص الخلقه‌ی «جمهوری اسلامی ایران»، در حال حاضر بزرگ‌ترین ضربه‌ای است که مردم می‌توانند به رژیم بزنند. مردم هیچ توانی در چینش سیاست‌های میدانی سپاه و توافق‌های پنهان روسیه و ایران نداشته‌اند. اما هرچه هراس سپاه و رژیم از مردم بیشتر شود، در تبانی‌ها دست تنگ‌تر خواهند شد
به خواندن ادامه دهید «ایران در امتداد بن‌بست خامنه‌ای»
این‌ها را می نویسم، تا تو جوان ایرانی بدانی، من نیز در سالهای قبل و بعد از انقلاب ۵۷، با چه طیف افکار و جهان‌بینی روبرو و شاهد کوبیدن چکش‌های «نفرت» بر در و دیوار مملکت‌ام بودم. تا بدانی، آن آدم‌ها که دور و بر سرکرده‌های انقلاب می‌لولیدند، امروز، اگر چه لب به زبان تلطیف بر‌چیده‌اند و ابراز پشیمانی می‌کنند، اما هنوز جان و پوست‌شان با همان «دلداده»هاست. هنوز دردی جز آمریکاستیزی ( و از میانبری بنام اسراییل هم) ندارند. هنوز امید دارند یک دولت اسلامی- و یا چپ «خوب» در ایران، تمامی آبروی به یغما رفته‌شان را بازسازی کند.
به خواندن ادامه دهید «کم داشتیم، افزوده شد؛ «فلسطین‌دوستی»»
ترکیه همچنان به بازی سیاسی خود که شاید در اولین نگاه از بهم‌ریختگی نشان دارد و خوانش استراتژی‌ها آن آسان نمی‌نماید ادامه می‌دهد. رجب طیب اردوغان در طول سالهای رهبری‌اش بر شرایط سیاسی ترکیه تاثیر بسیار گذارده است. او برای چینش ادوات قدرت سیاسی‌اش بیش از همه، از بهم ریختگی شرایط خاورمیانه و تعدیل نقش تند آمریکا و روسیه در نظم جهانی، بهره می‌برد. به خواندن ادامه دهید «بازی موفق سیاسی ترکیه در کنار فروپاشی تدریجی جایگاه ایران»
فکر کنیم که، در ایران، بخواهیم برای بزرگداشت فردوسی و اسطوره‌های اخلاق کهن مردم ایران، کارناوالی از داستان‌های شاهنامه را به خیابان‌ها آوریم. نمایش‌های حماسی که در آن رستم و سهراب و تهمینه و دیو سپید، همراه با اشعار فردوسی، در خیابان‌های شهر، پنجره‌ها و مشتاقان را درنوردند. کودکان از والدین بپرسند و والدین در کنار آنها زانو زده و از اسطوره‌های اخلاق ایرانی بگویند.
به خواندن ادامه دهید «محرم! شکستِ سکوت!»
مهارت برای راه رفتن روی طناب «حقیقت چیست و کجاست»! تا از این طناب به پایین نیافتیم. او کاملا سرنخ می‌دهد که دعوای بر سر اینکه کی از حقیقت بیشتر می‌داند، ما را به فنا خواهد داد: «چون پرده بر افتد نه تو مانی و نه من!» ** جالب اینجاست که در درون این اشاره‌ی حکیم، ما به مهارتی باید ماهر گردیم که در عمل برای بسیاری از مسلمانان جهان و ایران ناشناخته است. به خواندن ادامه دهید «سکولاریسم، حاصلِ گفتگوی بی نتیجه‌ی دین و دهر»
این پنهان ماندن مجتبی در پس پرده‌ی اندرون، نشان از عدم اطمینان خامنه‌ای از فردای حکومت‌اش نیز دارد. چرا نباید بار دیگر نام «خامنه‌ای» در سپهر جهان سیاسی تشیع نام بندد؟ مجتبی می‌تواند به مسکو، عراق و یا دمشق بگریزد و در آنجا باز قهرمانی از قهرمانان شیعه، در لباس یک ملای آرام و ساده‌زیست زنده باشد. تا شاید روزی به کار آید. به خواندن ادامه دهید «چرا مجتبی خامنه‌ای آفتابی نمی‌شود؟»
امیر طاهری * بار دیگر در فرازی شنیدنی نشان می‌دهد که در چینش مستدلات برای بیان «منطق» سیاسی خود کار خوب را می‌شناسد. کاری که در مقدمه‌ی آن، طاهری تکلیف را با مخالفان سوگندخورده‌ی محمد‌رضا پهلوی، روشن میسازد: آنگاه که سخن از «وطن و منافع راستین وطن» است حتی می‌توان تملق «سازنده»ی بزرگ کشور را گفت. آری اینگونه باید ایرانی می‌بودیم؛ اما نبودیم. به خواندن ادامه دهید «شاه؛ قربانی بنیانگذاری زیرساخت‌های علوم نوین»
سال ۲۰۱۷ میلادی برای پیروان ادیان (الهی و غیر الهی)، سالی نیکو نبود. در بیش از ۵۰ کشور جهان، سیاست‌گذاران و دولت‌ها بطور آشکار محدودیت‌هایی را برای پیروان ادیان وضع و اجرا نمودند. در طول دهه‌ی گذشته، دشمنی و ناسازگاری با ادیان، در همه‌ی جوامع بیشتر از قبل دیده می‌شود و این پدیده، مسیر را برای همجواری شرایط و روابط گروه‌های اجتماعی رنگارنگ، تنگ‌تر و غامض‌تر میسازد. به خواندن ادامه دهید «دشمنی دین و دهر، از دو سر فربه گردد»
noghteh.net 