مطلبی در سایت پیک ایران به چاپ رسیده است که برگردان یک کلیپ ویدئویی است. رابرت گرین نویسنده‌ی آمریکایی در این کلیپ نکاتی با ارزش را برای ارزیابی امروز و فردای انقلاب ۱۴۰۱ ایرانیان گوشزد می‌کند. او با دقت در این کلیپ به نقاط برتری و کمبودهای این انقلاب می‌پردازد و از اینکه نگرانی خود را برای سرنوشت این انقلاب در گذر زمان بیان کند، ابایی ندارد. رابرت گرین به جا می‌گوید که در ماههای آتی، نبود استراتژی مبارزه، تاکتیک‌ها و موتور متحرکه‌ی این انقلاب را به چالش خواهد کشید.

بارها گفته ام که در این چهل سال، رژيم اسلامی نه تنها منابع مادی و اقتصادی جامعۀ ما را نابود كرده، بلكه اخلاق انسانی و غرور ملّی مردم ما را به تباهی كشانده است. اين رژيم نه تنها جوانان را كشته بلكه ،حسِّ جوانی را در جامعۀ ما كشته است.نه تنها زنان و دختران را سركوب كرده، بلكه احساس زیبائی و حسِّ زن بودن را سركوب كرده است… بنابراین،شعار«زن، زندگی و آزادی» چکیدۀ همۀ آرزوهائی است که در مسلخِ رژیمی مرگ اندیش  قربانی شده اند.

مجید محمدی با مقاله‌ای در رسانه‌ی «ایندیپندنت فارسی»، نگاهی به مشکل همسویی و ابزاری شدن سلبریتی‌های ایرانی با حکومت جمهوری اسلامی ایران انداخته است. او از واژه‌ی «ستاره» بهره جسته است، که جایگزین همان واژه‌ی رایج سلبریتی باشد. منافع و سهم این سلبریتی‌ها را در همسویی با حکومت بر شمرده است و زیان‌های این رفتار را در مسیر شکل‌گیری فرهنگی و مسیر مبارزه مردم نیز، گذرا بررسی کرده است. در مطلب‌های از این دست، و بطور کلی در مقالات «روزنامه‌نگاری»، که سایت

مطلب زیر برگرفته از سایت پیک ایران است. منبع اصلی مطلب سایت آسو می‌باشد. مطلب از کارهای جدید و خواندنی هراری است و ترجمه‌ی روان ثابتی، بر لذت خواندن می‌افزاید. برای جوانان ایرانی، دسترسی به افکار و نظرات یووال نوح هراری از دو سال پیش مشکل گشت که جای تاسف دارد. عده‌ای او را ماتریالیست نامیدند تا از کشش نوشته‌های او کم کنند. ولی او در اصل یک فیلسوف آنگلوساکسون راستین است و امید که جوانان ایران با روش استدلال و تحلیل او آشنا شوند.

اغلب فرنگ رفته ها، در بحث های سیاسی خود، از اصطلاج «تغيير پارادایم» ياد می کنند؛ من اما همیشه از اصطلاح «قراردادن قطار بر ریلی ديگر» استفاده کرده ام و، بعنوان يک جمهوريخواه، اعتقاد دارم که شاهزاده رضا پهلوی هم، همچون پدر بزرگ خود که در آستانه قرن پیش قطار تاريخ ايران را بر روی ريل تازه ای قرار داد، صد سال پس از او، دست به انجام چنین کاری زده و بهيچ روی نمی توان از سحنان اش اینگونه استنباط کرد که او از هر آنچه با او به دنيا آمده استعفاء داده و خواستاران پادشاهی را یکسره نااميد کرده است.

در تارنمای علی میرفطروس، مطلبی کنجانده شده است که هم تسلی‌دهنده‌ و هم دلنواز این ایام نوروزی‌ است. سالی پر اندوه را به کنار و در یاد می‌گذاریم, امید می‌افشانیم که سال آینده بر مردمان ایران‌زمین سالی مهربان‌تر و سازگار‌تر باشد. چرا که بی یاد آنان و در دوری از وطن همانگونه که نظامی می‌گوید: دلنواز من بیمار شمائید همه، بهر بیمارنوازی به من آیید همه.
تارنمای نویسنده مقاله.

حمید یوسفی: خلیل ملکی، یکی از فیگورهای مهم تاریخی سیاسی ایران است که چه قبل از انقلاب و چه پس از آن، صحبت درباره فعالیت سیاسی او بسیار است. او از اعضای ۵۳ نفر بود که در دوره پهلوی اول به زندان افتاد و پس از سقوط رضاشاه، به حزب توده پیوست و سپس در سال ۱۳۲۶ از این حزب جدا و به منتقد جدی سیاست‌های حزب توده تبدیل شد. برای ملکی سوسیالیسم بدون وجوه دموکراتیک آن معنا نداشت