آری، در بین بسیاری از ایرانیان، دست به قلم‌ها، کارشناسان کار رسانه‌ای، رسم است که واکنشی به «آنچه می‌گزد» نشان ندهند. می‌گویند؛ چکار داری! ولش کن، واکنش نشان دهی، مردم توجه‌شان جلب می‌شود! فکر کنید! صاحب این گونه سیاق و روش در برخورد با «اندیشه‌ها»، چه مسخ شده‌ای در عالم «جریده»‌های تاریخ است. اینان، آنگاه که واژه‌ها و خطوط می‌گزند، سکوت می‌کنند و خود را به کوچه‌ی «نفهمی» می‌زنند. گویی پشه‌ای آنها را گزیده است. و خود را «صاحب» قلم و اندیشه می‌دانند.