سخت است در این غربت آرام نفس کشیدن آنگاه که جوانان هموطن‌ات را دیو سیاه به خاک و خون می‌کشاند.  به جای امواج آن اقیانوس، احساس زبونی دور و بر آدم می‌پیچد. با اینکه سال‌هایی را در راه مبازره با استبداد و ظلم جمهوری اسلامی ایران در توشه داری، اما باز افسوس که در کنار رویین‌تنان امروز خیابان‌های ایران نیستی؛ همدمی ذره‌‌ی نوازش قهرمانانه آنها را حسرت می‌کشی تا رستم افسانه‌ها شوی. ادامه مطالعه اقیانوس، برخیز!