چندی پیش شاهزاده رضا پهلوی در آخرین سخنرانی مطبوعاتی خود به چند سر فصل پرداخت که با پژواک وسیعی روبرو شد. سرفصل‌های دیدگاه شاهزاده در سه مبحث جایگزین شده بودند که در مطلبی نیز بدان پرداختیم؛ امکان تشکیل الترناتیو در درون ایران، فراخوانی برای هنرمندان و سرشناسان که در کنار مبارزات مردم قرار گیرند و عدم ابراز نام و جایگاه دول خارجی در دگرگونی‌های پر تنش جامعه‌ی ایران، نکات برجسته این سخنرانی بودند.

تا سرانجام، یک «زن» جوان کرد، که برای بازدید از پایتخت کشورش در خیابان‌های تهران قدم می‌زد، به دست دژخیم جمهوری اسلامی افتاد. او به خیل ده‌ها هزار قربانی قبل از خودش پیوست و قربانی شد.اما او در دوران مهمی قربانی شد. در دورانی که حاکم سنگدل و خودکامه‌ی کشورش، سید علی خامنه‌ای، در بستر بیماری سختی افتاده بود و قرار بود بزودی «جشن» و سرور گزینش ولی فقیه بعدی، ایران را در بر گیرد.

بارها گفته ام که در این چهل سال، رژيم اسلامی نه تنها منابع مادی و اقتصادی جامعۀ ما را نابود كرده، بلكه اخلاق انسانی و غرور ملّی مردم ما را به تباهی كشانده است. اين رژيم نه تنها جوانان را كشته بلكه ،حسِّ جوانی را در جامعۀ ما كشته است.نه تنها زنان و دختران را سركوب كرده، بلكه احساس زیبائی و حسِّ زن بودن را سركوب كرده است… بنابراین،شعار«زن، زندگی و آزادی» چکیدۀ همۀ آرزوهائی است که در مسلخِ رژیمی مرگ اندیش  قربانی شده اند.

چه خواهد شد؟ آیا این آخرین خیزش مردم ایران برای رها‌سازی کشور از دست ملایان است؟ آیا این خیزش زمینه‌ساز و بستر خیزش‌های بعدی خواهد بود؟ آیا دولت‌های خارجی با ادامه یافتن این خیزش به کمک مردم ایران خواهند آمد؟ آیا اپوزیسیون خارج کشور قدمی متفاوت در راستای همگرایی و بافتار جدید بر خواهد داشت؟ آیا این اپوزیسیون می‌تواند نقش یا بخشی از رهبریت خیزش‌ها را در دست بگیرد؟ از این پرسش‌ها بدون شک برای بسیاری از ایرانیان

کسی با این نام و با سمت «مدیر عامل سایت رهبری» از در مظلوم‌نمایی برای جمهوری اسلامی مظلوم بر‌آمده است. و چون همیشه چوب حراج زبان تقلب را برداشته است که بخرید این منطق وامانده‌ی چهل‌ساله‌ی ما را، که قرینه‌سازی ما فقط با فقط با آمریکاست. چرا آمریکا؟ چرا چین نه؟ چرا آلمان نه؟ چرا روسیه نه؟ چرا فرانسه نه؟ چرا تا گندی در ایران بر‌آید، معیار تو، که مدیر عامل سایت کسی هستی، که در خواب هم «دشمن دشمن» می‌گوید

آب، آغاز و پایان است. دریاچه‌ و رود و تالاب، بسی کم‌تاب‌تر از آدمی‌اند. آبزیست‌های ایران، که هزاران سال بستر و پذیرای ایرانیان بوده‌اند، در زیر بیداد زمانه به خشکی می‌گرایند. یکی پس از دیگری از مبارزه برای زندگی دست می‌شویند. گویی به از دیگر ایرانیان زبان می‌فهمند. پیام دست‌هایی که ایران را به نابودی می‌کشند، بر پاره‌آب‌های آبزیست ایران رسا و جاری است. آب‌های ایران نه اینکه کم‌تاب باشند، ولی با مرگ خود به سخن آمده‌اند تا ایرانی وامانده‌ی سرزمین سوخته نباشد.

در مطلبی برگرفته از سایت جنبش سکولار دموکراسی ایران ، که برگردان هامون نیشابوری از گفتگوی سه کارشناس درباره‌ی جنگ اوکراین می‌باشد، نکات بسیار مهمی نهفته است. فایل ویدئو‌ی این گفتگو نیز در یوتیوب با زیرنویس انگلیسی قابل دسترسی است. این گفتگوی کارشناسانه، با حضور دو تن از روشنفکران راستین دوران ما، اسنایدر و هراری، کسانیكه در نگاه به واقعیات دوران ما شریف مانده‌اند، شنیدنی‌ست.

چین می‌تواند تحت نام و شکل قراردادهای تجاری قبلی و «روی کاغذ مانده» به روسیه کمکهای اقتصادی برساند. اما چین نمی‌تواند مقاومت مردم اوکراین را تقلیل دهد. چین نیز از وسعت مقابله با و انزجار جهانی از رفتار روسیه شگفت‌زده شد و بلافاصله سه روز پس از آغاز جنگ، موضع دیپلماتیک‌تری را مطرح ساخت. چین نیز خوب می‌داند که همدرد روسیه، ترکیه، ایران، کره‌ی شمالی، ونزوئلا و غیره است. می‌داند که درد همه‌ی همكیش‌های او، دموکراسی است.

ایران، زیردستِ ستم ملا و سپاه و بسیج و لباس شخصی و مزدور لبنانی و سوری باید سخت‌ترین و دردناک‌ترین شکنجه‌ها، بی حرمتی‌ها، سنگسارها، چوبه‌های دار در خیابان، کشتار معترضان، فقر، تبعیض، نابودی منابع زیست‌محیطی و غیره را لمس و با آن برای نیم قرن زندگی کند، اما وای به روز و حال آمریکا اگر به ایران حمله کند. آمریکا غلط میكند در شرایط سیاسی ایران دخالت کند!

زیر پوسته‌ی این دگرگونی ھای بزرگ که بطور نسبی برای غیر کارشناسانی چون ما، تا قدری قابل مشاھده ھستند، دگرگونی ھای دیگری نیز دارند روی می‌دھند. اجازه دھید که در محدوده‌ی یک مقاله، دگرگونی‌ھای خاورمیانه را بازجوییم. مردم خاورمیانه، بخش کاملا بزرگ خاورمیانه، در طول سی سال گذشته با جان و پوست خود، شاید بی آنکه بدانند چرا، پیامد‌ھای این اختلاف بزرگ را لمس کرده اند.