در کار نگارش افکار بر روی کاغذ، گاهی اگر حواست نباشد به دوران می‌افتی. بهتر آن که صندلی‌ات را بازی دهی، دست‌هایت بروی هم افتاده استراحت و چشمانت قلم را نظاره کنند. تا مدتی بگذرد، چند روزی مقالات تازه و بیات را بخوانی. گلیم بخود بپیچی و از افتادن در گرداب «بازی با احساسات» و عوامگرایی حذر کنی. پس، این‌بار انشایی نگاشته می‌شود. ادامه مطالعه سخت‌جانی فلسفه و قاسم سلیمانی