صادق زیباکلام، که در بین اصلاح‌طلبان از ضریب هوشی بیشتری برای شرکت در «بازیهای» اجتماعی-سیاسی برخوردار است، اینک زبان به شکایه از دست شعور و درک مردم برده است: هیهات، که محمد رضا شاه یا اهریمن بوده و هست یا فرشته می‌پندارندش!. زیرا مردم ما نمی‌خوانند و نمی‌دانند.
به خواندن ادامه دهید «زبان مریخی‌ها هم کمکی به زیباکلام نمی‌کند»
کلیپ ساده و بی تقلای کاملیا انتخابی‌فرد در سطح وسیعی پخش گشته است. او که با نام سردبیری روزنامه‌ی اینترنتی «ایندپندنت فارسی» بیشتر شناخته شد و نامی آشنا برای عوام گردید، در این کلیپ از یک رویداد قدیمی پرده بر‌می‌دارد و از کرده‌های زشت الهه هیکس می‌گوید. از کتابی که منتشر کرده می‌گوید و اینکه چرا در این کتاب، نام الهه هیکس، «گلریز» نگاشته شده است. اینکه درستی و یا نادرستی این افشاگری تا چه میزان است، باید در گذر زمان و آنگاه که از درون ایران نیز بتوان شهادت‌ها را شنید و گواهی‌ها را دید، آشکار گردد. اما مواضع چندش‌آور اخیر الهه هیکس، در رابطه با تحریم انتخابات، و ابراز «نگرانی» او از نفوذ
به خواندن ادامه دهید «پرده‌ها کنار خواهند رفت و الهه هیکس پنهان خواهد شد»
هنوز چیزی نه به دار است و نه به بار، که اینگونه جوسازی و سم‌پراکنی می‌کنند! اگر فردا، در مصاف مردم ایران با این رژیم جنایتکار، درگیریهای شدید رخ دهد چه خواهند گفت و نوشت؟ تا بود، از اصلاحات شنیدیم، سپس از اینکه ایران سوریه نگردد گفتند و امروز که به اینجا رسیده‌ایم که «زورآزمایی خیابانی» تنها راه دیالوگ با خامنه‌ای و نوچه‌های اوست، باید از نفوذ «تجزیه‌طلب»ها بهراسیم؟
به خواندن ادامه دهید «بهره‌مندان ادبیاتِ «تَشَر» و خیزش خوزستان»
محسن هویدایی همت گمارده و مقاله‌ی روزنامه‌ی گاردین را ترجمه نموده است. نخست در سایت پیک‌ایران این مقاله را دیدیم و اصل آن از سایت میدان است. خواندن این مقاله برای هر ایرانی، واجب و لازم است. سویه‌ی علمی و پژوهشی مقاله، استناد‌های آن را استوار می‌کند. در جایگاه یک ایرانی، بسیار دقیق‌تر می‌فهمیم که مدیران نالایق، فساد اداری و مافیای اقتصادی جمهوری اسلامی چه بر سر ایران آورده‌اند. از سویی این مقاله نشان می‌دهد که در جهان امروز، نمی‌توان سخن از توسعه‌ی پایدار و ماندگار آورد مگر
به خواندن ادامه دهید «گاردین : چگونه خوزستان از سرزمینی تالابی به سرزمینی بایر تبدیل شد؟. ترجمه‌ی محسن هویدایی»
مجید محمدی با مقاله‌ای در رسانه‌ی «ایندیپندنت فارسی»، نگاهی به مشکل همسویی و ابزاری شدن سلبریتی‌های ایرانی با حکومت جمهوری اسلامی ایران انداخته است. او از واژه‌ی «ستاره» بهره جسته است، که جایگزین همان واژه‌ی رایج سلبریتی باشد. منافع و سهم این سلبریتی‌ها را در همسویی با حکومت بر شمرده است و زیان‌های این رفتار را در مسیر شکل‌گیری فرهنگی و مسیر مبارزه مردم نیز، گذرا بررسی کرده است. در مطلب‌های از این دست، و بطور کلی در مقالات «روزنامه‌نگاری»، که سایت
به خواندن ادامه دهید «در تعامل ستاره‌های ایرانی و حکومت اسلامی، سود و زیان هر طرف چیست؟ مجید محمدی»
22 تیر ماه سالگرد خاموشیِ خلیل ملکی است.او یکی ازپیشگامان جنبش ملّی شدنِ صنعت نفت بود و مانند برخی دیگر ،فرزند نفرین شدۀ این جنبش به شمار می رود.استقلال رأی، میهن دوستی و خصوصاً مبارزۀ آشتی ناپذیرِ ملکی با حزب توده باعث شد تا او نیز در «حمّام فینِ حزب توده» رگ زده شود آنچنان که عقایدش حدود 70 سال برای جامعۀ سیاسی ایران ناشناخته ماند. تحقیقات اخیر بدون «تفکیکِ تقویمیِ» مقالات ملکی و جدا کردن آنها از مواضع «هیأت اجرائی حزب نیروی سوم»(که مخالفِ ملکی بود)،از مواضع او در روزهای منجر به 28 مرداد غافل اند.
به خواندن ادامه دهید «خلیل ملکی و تراژدیِ روشنفکران تنها!،علی میرفطروس»
تصور کنید فتوشاپی پخش شود و در جمعی که دور زنده‌یاد استاد محمد‌رضا شجریان را گرفته‌اند این حاج‌محمود هم دیده شود! چه انگاره و بازتابی در ذهن من و تو شکل می‌گیرد! آیا افسوسی خواهیم گفت یا نه؟ چرا افسوس خواهیم خورد؟ چه چیزی رفت که باید می‌ماند؟ این بزرگوار، چرا آنگونه زیست و آنگونه مرد و چه چیزی را به ما آموزاند؟
به خواندن ادامه دهید «از اِف بی آی تا فستیوال کن؛ همراه با همرنگی‌های زشت فرهنگ ایران امروز»
برای گشایش این نوشتار و این پیام، نام سینا را، سینا ولی‌الله را برگزیدیم، زیرا او را از بهترین‌ها در خط تولید برنامه‌های سرگرم کننده به زبان فارسی باید دید. جان مطلب که در این نوشتار بیان می‌شود، یک سیاست و گزینش اشتباه است که در کشور ما زمینه‌ی تاریخی هم دارد. از سویی، برنامه‌های سرگرم‌کننده و تفریحی، به راحتی می‌توانند از زیر نگاه دقیق و موشکافانه جا خالی دهند و بدون چالش کار خود را ادامه دهند. بد نیست، سخن را با سینا ولی الله وابخشیم.
به خواندن ادامه دهید «سینا! تا زمان داری، حال خامنه‌ای را هم بپرس!»
مقاله‌ی زیر ، به قلم رضا پرچی‌زاده، نگاهی چند جانبه به سیاست‌های پانزده ساله‌ی بنیامین نتانیاهو دارد. این مقاله با تایید و انکار‌های فراوانی روبرو است، زیرا درباره‌ی شخصیتی می‌گوید که در چشم و داوری طرفداران جمهوری اسلامی ایران، جایگاه ویژه‌ای دارد. نتانیاهو، مردی که بسیاری او را مهره‌ی تندرو برای اهداف لابی‌های یهودی در آمریکا می‌دانند. اما او، همانطور که در مقاله مشهود است، از صراحت و خط‌مشی سیاسی رادیکالی پیروی می‌کرد. زمانی‌که با شرایط و فراز و نشیب‌های ملت فلسطین روبرو هستیم نیز، داوری‌های بسیار آكنده از احساسات و رنگین، با حافظه‌ی تاریخی نزدیک ما در تماس هستند و بهره بردن از یک سنجش استوار، کار آسانی نیست.
به خواندن ادامه دهید «انقلاب نتانیاهو در رویکرد استراتژیک اسرائیل نسبت به ایران، رضا پرچی‌زاده»
ساعاتی قبل از اینکه خبر اعتراض شرافتمندانه‌ی نماینده‌ی سوئد در پارلمان اروپا به حضور تریتا پارسی در پارلمان را ،روی سایت گویا ببینیم، در توئیتر از آن خبردار شدیم. چه اتفاق میمنی و چه حرکت امید‌بخشی از سوی چارلی وایمرز رخداده است. از این بهتر نمی‌شد حق این مامور رژیم را کف دستش کذاشت. رهبرش در ایران انتخابات را «حماسه» می‌خواند و او هم در پارلمان اروپا، کناسه بدست، بدنبال پاکسازی رژیم است.
به خواندن ادامه دهید «با انگلیسی، جای ماله‌کش‌های رژیم را تنگ کنیم و رویکردی تازه در مبارزه بیافرینیم!»
شرایط کارگران، ساعات کار، دستمزد، بیمه‌های کاری، مرخصی‌های استعلاجی و سالانه و امکان برخورداری از سندیکاها در چین از جهان زیرزمینی و تاریک و ترسناک می‌گوید. بیهوده نیست که همین اروپاییان و آمریکاییان عاشق گلوبالیسم، حامیان حقوق بشر، تریلیون‌ها دلار ، سرمایه‌های خود را در چین متمرکز کرده‌اند تا از «کار ارزان» بهره ببرند. آنها که لاف و لاس می‌زنند، ولی نمی‌دانم چرا دوستان و رفقای چپ ما
به خواندن ادامه دهید «مدل حکمرانی چینی، محمود سریع‌القلم، با تحلیلی از نقطه»
رضا پهلوی همین اواخر در کلاب هاوس نیز در جمعی شرکت جست. در آن جمع، از قدیمی‌ها و سرشناس‌ها تا چهره‌های ناشناس و کم‌توشه شرکت داشتند. او آنها را شنید و برای بار دیگر اثبات کرد که از نزدیکی به جمع‌ها و افراد ابایی ندارد. این، بار اول نیست که او به اینگونه جمع‌ها علاقه و تمایل برای همکاری را نشان می‌دهد. فکر کنم تا رضا پهلوی عکسی با بهرام مشیری و دست روی دوش نیاندازد این انتظارها از او پایان نیابند. اینجاست، که از پاراگراف آخر مقاله‌ی علی میرفطروس خردمند، به تامل باید نشست،
به خواندن ادامه دهید «در حاشیۀ«ایران باید صدا داشته باشد»،علی میرفطروس / با نقدی از نقطه»
مطلب زیر برگرفته از سایت «نقد اقتصاد سیاسی» می‌باشد. نویسنده‌ی مقاله، همانطور که می‌بینیم، تمرکز اصلی را بر راهکار‌ها و راهبرد‌های آمریکا و نئولیبرالیست‌های آمریکا قرار داده است. مقاله‌ی هادسون (و زحمت ترجمه‌ی آن)، تلاشی در روشن‌سازی سیاست‌های الیگارشی و یکسویه دیدن جهان از دید آمریکایی‌ها است. دو نکته‌ی پنهان در پس این مقاله، بازشکافته نشده‌اند.
به خواندن ادامه دهید «مالی‌گرایی امریکایی در برای صنعت‌گرایی چینی / مایکل هادسون / ترجمه‌ی علی اورنگ»
بیش از چهل سال از آن اشتباه سال ۵۷ گذشته است. دو نسل، بار سنگین اشتباه نسل انقلاب را بدوش می‌کشند. این ملت، دیگر آن ملت خمود و متحیر دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نیست. در دو رویارویی بزرگ و همه‌گیر و ده‌ها شورش پراکنده، نهاد خونخوار و بیرحم حکومت را آزموده است. از همین روست که در مدت زمان کوتاهی از درون ایران، کارزار «نه به جمهوری اسلامی» و «رای بی رای» نطفه یافت
به خواندن ادامه دهید «درس‌هایی تلخ و شیرین از انتخابات ۱۴۰۰»
خامنه‌ای دقیقا برای دوران پس از مرگش، آرامشی را به اهل بیت ولایت، ملایان و حکومت‌اش بدهکار است. سقوط مفهوم جمهوری از ترکیب ناقص الخلقه‌ی «جمهوری اسلامی ایران»، در حال حاضر بزرگ‌ترین ضربه‌ای است که مردم می‌توانند به رژیم بزنند. مردم هیچ توانی در چینش سیاست‌های میدانی سپاه و توافق‌های پنهان روسیه و ایران نداشته‌اند. اما هرچه هراس سپاه و رژیم از مردم بیشتر شود، در تبانی‌ها دست تنگ‌تر خواهند شد
به خواندن ادامه دهید «ایران در امتداد بن‌بست خامنه‌ای»
سایت کوچه کلیپی دیدنی از دو هموطن «آگاه» و «با غیرت» را جمع آوری کرده و به نمایش گذارده است. کلیپی که همزمان چند احساس متقارن و نامتقارن، همسو و ناهمسو، را در بیننده بر‌می‌انگیزد. یقین داشته باشیم، حتی اگر فرخ نگهدار هم این کلیپ را ببیند، دست کم با چند تا ناسزای زیر لب آنرا می‌بندد. برخورد با ویژگی نادری در انسان، شجاعت و شاید از دید فرخ نگهدار، (عصیان کور و نادیالکتیک)، اولین چیزی‌ست که این کلیپ به سوی ما پرت می‌کند. سپس صدای درد درون و فریاد‌هایی از جنس سروده‌‌ی زنده‌یاد مهدی اخوان ثالث، چپی که همیشه در یادها و دل‌ها است، در ذهن می‌نشیند: «بگذارید فریادی بزنم»!
به خواندن ادامه دهید «دو جو غیرت برای روشنفکران تحصیلکرده»
این‌ها را می نویسم، تا تو جوان ایرانی بدانی، من نیز در سالهای قبل و بعد از انقلاب ۵۷، با چه طیف افکار و جهان‌بینی روبرو و شاهد کوبیدن چکش‌های «نفرت» بر در و دیوار مملکت‌ام بودم. تا بدانی، آن آدم‌ها که دور و بر سرکرده‌های انقلاب می‌لولیدند، امروز، اگر چه لب به زبان تلطیف بر‌چیده‌اند و ابراز پشیمانی می‌کنند، اما هنوز جان و پوست‌شان با همان «دلداده»هاست. هنوز دردی جز آمریکاستیزی ( و از میانبری بنام اسراییل هم) ندارند. هنوز امید دارند یک دولت اسلامی- و یا چپ «خوب» در ایران، تمامی آبروی به یغما رفته‌شان را بازسازی کند.
به خواندن ادامه دهید «کم داشتیم، افزوده شد؛ «فلسطین‌دوستی»»
آنچه که در درگیریهای اسراییل و فلسطینیان دیده می‌شود و آنچه که در پیرامون آن، نشان از برداشت و درک ایرانیان از این درگیریها دارد، جای یک آرزو را، نیاز می‌بخشد. بسیار بارها از برداشت و دریافت هموطنان از وقایع جهان در شگفت نشسته‌ایم. حرفی هم نیست، انسان است و آزادی در اندیشه و داوری برازنده‌ی اوست. اما خماریِ پس از رو در رو شدن با رخداد‌های بزرگ، در بین ایرانیان بسیار مشاهده می‌گردد. گویی سالها برای ما دقایقی بیش نیستند و آموختن در پیش پای خماری زانو زده است.
به خواندن ادامه دهید «آرزوی خرد برای هموطنان خُمار»
noghteh.net 
