یکی از خوانندگان این سایت با کنایه پرسیده است که چرا سایت نقطه کم‌کار شده است، آیا تهدید شده و ترسیده است و می‌خواهد آرام آرام کنار بکشد و محو شود؟ در فضای افکار و جهان‌بینی‌های حاکم بر داوری آنهاییکه سیاست را دنبال می‌کنند، این پرسش تقریبا جزو بدیهیات و نگرش‌های نهادینه شده در بین ما ایرانیان است. ابدا از این پرسش نباید رنجید بویژه که این افراد از نزدیک با نویسنده در تماس نیستند. به خواندن ادامه دهید «یک پاسخ، یک سپاسگزاری و یک توضیح»

از سال ۱۹۹۰ میلادی که جهان با اوج گرفتن سرعت پیشرفت کشورهای مجهز به فن‌آوری اطلاعات مواجه شد، زنگ خطری به صدا درآمد اما گوش‌های بسیاری شنوا نبود. یکی از این گوش‌های کیپ و مغزهای در قرنطینه باورهای خود و نگاه دوخته شده به افقی موهوم را باید ایران و ایرانی دانست. یکباره توازن تجمع ثروت در کشورهای جهان نمودار متفاوتی را که از دهه‌ی ۱۹۷۰ آغاز کرده بود نشان داد. به خواندن ادامه دهید «سراشیبی بدیهیات»

شعرها سروده می‌شوند و حاضرین می گویند «ای جان»! شیخ و ریا، پیشانی سوخته، آقازاده، مجتهد مسکوت، پرستوها، اختلاس‌های میلیاردی، همه‌ی اینها اسباب لبخند شده‌اند. اختراع دیش ِ حلبی ِ ویروس شناس هم، اسباب نوشتن شد. قلم‌ها و افکار، امروز نه، که سالهاست در یک قرنطینه‌‌ی بی سرانجام بسر می‌برند. چه غمی است! که «وان من شو»های‌مان بزودی دور از قرنطینه باز ما را می‌خندانند.

به خواندن ادامه دهید «در آرزوی پایان قرنطینه‌‌ی افکار»

دومین یا سومین کشور جهان شدیم. تمام تاریخ افتخارات‌مان اکنون تکمیل می‌شود. تمام دروغ‌پردازی‌های دولت کلید به اوج می‌رسد قبل از اینکه جایش را به دولت بعدی بدهد. یک افتخار بزرگ: پس از چین و ایتالیا، ماییم! اینبار اسراییل و همه‌ی کشورهای عربی را پس زدیم. تا فردا بگوییم به کوری چشم اسراییل، «ما» متوکلان امام هشتم و خواهرش توانستیم با این بزرگترین بلای تاریخ معاصر، قدرتمندانه در افتاده و زمین‌اش بزنیم.  به خواندن ادامه دهید «اگر میتوانی، برو نمیر! نوروزانه‌ها!»

در تواريخ سيستان آمده است:
وقتی که سپاهيان«قُتيبه»(سردارعرب)،سيستان را به خاک وُ خون کشيدند،مردی چنگ‌نواز،در کوی وُ برزنِ شهر – که غرق خون وُ آتش بود-از کشتارها وُ جنايات «قُتيبه» قصّه‌ها می‌گفت و اشکِ خونين از ديدگانِ آنانی که باز مانده بودند،جاری می‌ساخت و خود نيز، خون می‌گريست… و  آنگاه، بر چنگ به خواندن ادامه دهید «با اينهمه غم… – علی میرفطروس»

ترکیه همچنان به بازی سیاسی خود که شاید در اولین نگاه از بهم‌ریختگی نشان دارد و خوانش استراتژی‌ها آن آسان نمی‌نماید ادامه می‌دهد. رجب طیب اردوغان در طول سال‌های رهبری‌اش بر شرایط سیاسی ترکیه تاثیر بسیار گذارده است. او برای چینش ادوات قدرت سیاسی‌اش بیش از همه، از بهم ریختگی شرایط خاورمیانه و تعدیل نقش تند آمریکا و روسیه در نظم جهانی، بهره می‌برد. به خواندن ادامه دهید «بازی موفق سیاسی ترکیه در کنار فروپاشی تدریجی جایگاه ایران»

* دلاوری و دلبستگی شاه به منافع ملّی، باعثِ خشمِ«خدایانِ نفتی» و عامل عُقوبت ها وُ عذاب های آینده بود. — *به قول مهندس عزت ‌الله سحابی: برنامه‌های شاه به نفع ایران بود و ما متوجه نمی ‌شدیم. — *رویدادهای مهندسی شده ای مانند آتش زدنِ سینما رکس آبادان و کُشتارِ میدان ژاله  به شاه  نشان داد که دشمنانش برای رسیدن به اهداف خود تا چه حد می توانند دست به جنون وُ جنایت بزنند! — * شاهِ« مُرغدِل »؟ یا « پرومته در زنجیر»؟ به خواندن ادامه دهید «نیم نگاهی به شاهِ دکترعبّاس میلانی(بخشِ پایانی)، علی میرفطروس»

دوم اسفند یکباره‌ی آنچه که سال‌ها بین دست‌های مخالفان و علی خامنه‌ای همچون پارچه‌ی زربفتی از دو سو کشیده می‌شد، پاره شد. بدست هیچکس هیچ نماند. آبرویی که علی خامنه‌ای با آن ندا می‌داد که خداوند دعایش را قبول کرده است، ریخت. انتخابات نه تنها کم‌شور برگزار شد که در حد فضاحت سیاسی برای رژیم، از سوی مردم تحریم گشت. پارچه‌ی زربفت انتخابات که سه معنا یافته بود پاره و به گوشه‌ای انداخته شد. رژیم محبوس‌تر و فروپاشی آن ملموس‌تر گشته است.  به خواندن ادامه دهید «تامل‌هایی پس از انتخابات اسفندماه»

در دنیای سیاست و بویژه بین‌المللی، عادات و اصول اکتساب شده‌ای در جهان آزاد و دموکرات تعبیه و جایگذاری شده‌اند که پایبندی صوری و آداب‌منشانه‌ به این اصول گاهی همچون کمدی‌های سیاه در روابط بین کشورها مرسوم می‌شوند. احترام به کسانی که خود را منتخب از سوی مردم می‌دانند، یکی از این اصول تشریفاتی است و گویی برای بعضی حد و مرزی نمی‌شناسد. به خواندن ادامه دهید «پمپئو صدای ما شد»